Αιματολογία κύησης

Η εγκυμοσύνη αποτελεί μια περίοδο κατά την οποία το σώμα της γυναίκας υφίσταται αρκετές μεταβολές ώστε να εξασφαλίσει την ομαλή ανάπτυξη του εμβρύου. Ανάμεσα σε αυτές, παρατηρούνται και μεταβολές των κυττάρων του αίματος και των παραγόντων της πήξης. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυμαίνονται σε ανεκτά όρια και είναι σπάνιες οι φορές που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία της μητέρας ή του εμβρύου. Σαφώς η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση αυτών των μεταβολών μπορούν να αποτρέψουν επιπλοκές.

Κλείστε το Ραντεβού σας και επισκεφθείτε το ιατρείο του κου Αναγνώστου ή πραγματοποιήστε μια OnLine συνάντηση.

Κλείστε Ραντεβού

Συμπληρώστε το ειδικό ερωτηματολόγιο και αποστειλετε το στον ιατρό πριν από την συνάντηση σας.

Ερωτηματολόγιο

Αιματολογία κύησης: Οι πιο συχνές μεταβολές

Οι συχνότερες αιματολογικές μεταβολές που παρατηρούνται στη διάρκεια της κύησης είναι:

Αναιμία η οποία χωρίζεται σε:

    • Αναιμία λόγω αραίωσης: οφείλεται στην σταδιακή αύξηση του όγκου πλάσματος που συμβαίνει κατά την κύηση. Αρχικά η αύξηση είναι μικρή, αλλά στη συνέχεια η αύξηση γίνεται πιο γρήγορα και στο τέλος της κύησης ο όγκος πλάσματος καταλήγει να είναι 30-50% μεγαλύτερος από ότι πριν την εγκυμοσύνη.
    • Αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου: η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος κατά την οποία ο οργανισμός έχει αυξημένες ανάγκες για σίδηρο, ειδικά όταν (ο σίδηρος) ήταν ήδη χαμηλός πριν από την κύηση. Σε τέτοιες περιπτώσεις χορηγείται σίδηρος ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο εμφάνισης επιπλοκών όπως ο πρόωρος τοκετός ή η γέννηση λιποβαρών βρεφών.
    • Αναιμία λόγω έλλειψης φυλλικού οξέος: αποτελεί την συχνότερη μεταβολή αναιμίας και οφείλεται στις αυξημένες ανάγκες του οργανισμού. Είναι συχνότερη σε δίδυμες κυήσεις και εμφανίζεται κυρίως κατά το 3ο τρίμηνο.
    • Αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία: πρόκειται για μια σπάνια μορφή αναιμίας όπου τα αντισώματα του οργανισμού στρέφονται εναντίον των ερυθρών αιμοσφαιρίων της μητέρας.

Μεταβολές των λευκών αιμοσφαιρίων στις οποίες συγκαταλέγονται:

  • Λευκοκυττάρωση με πολυμορφοπυρήνωση: παρατηρείται αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων από το 2ο μήνα κύησης και κορυφώνεται το 2ο ή το 3ο τρίμηνο. Η αύξηση αυτή θεωρείται φυσιολογική όταν κυμαίνεται μεταξύ 9 με 15 .000/μL. Όταν η αύξηση ξεπερνά τις 18 με 20.000/μL απαθτείται διερεύνηση.
  • Καλοήθης θρομβοπενία: πρόκειται για την πτώση του αρθμού των αιμοπεταλίων που φυσιολογικά συμβαίνει στο 3ο τρίμηνο της κύησης. Ο αριθμός των αιμοπεταλίων κυμαίνεται μεταξύ 100 και 140.000/μL. Δεν χρειάζεται θεραπεία, αφού θεραπεύεται μόνη της μετά τον τοκετό. Στην περίπτωση μεγαλύτερης πτώσης απαιτείται διερεύνηση.
  • Ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα: πρόκειται για πτώση των αιμοπεταλίων, αυτοάνοσης αιτιολογίας, η οποία μπορεί να είναι ήπιας ή βαριάς μορφής.

Διαταραχές αιμόστασης

Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και κυρίως στο 3ο τρίμηνο παρατηρούνται σημαντικές μεταβολές στην αιμόσταση. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι η πρόκληση φυσικής υπερπηκτικότητας, ώστε να εξασφαλιστεί επαρκής αιμόσταση όταν αποκολληθεί ο πλακούντας από την μήτρα, στη διάρκεια του τοκετού. Αυτή η φυσική υπερπηκτικότητα σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες μπορεί να οδηγήσει σε θρομβώσεις στη διάρκεια της κύησης. Αυτή η κατάσταση είναι πιο έντονη στο τελευταίο τρίμηνο της κύησης, αλλά και την περίοδο της λοχείας. Στην περίπτωση της θρομβοφιλίας η σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση μπορεί να προστατεύσει από σοβαρές θρομβώσεις.